Steeds vaker zijn medicijnen slecht verkrijgbaar. Dit speelt in heel Europa, maar vooral ook in Nederland. Het gaat dan onder andere om olanzapine (Zypadhera), temazepam en carbamazepine. Het gevolg: stress bij de mensen die de medicijnen nodig hebben en bij hun naasten, het risico op een terugval en veel extra werk voor behandelaren en apothekers. Psychiater Tom Birkenhäger ziet een oplossing. "Neem een voorbeeld aan Nieuw-Zeeland."

In het nieuwe nummer van Tijdschrift voor Psychiatrie uit Birkenhäger zijn ongenoegen over de tekorten. "Hoe is het mogelijk dat in een ontwikkeld, welvarend land als Nederland veel medicatie plotseling niet leverbaar is? En hoe komt het dat het aantal niet-leverbare medicijnen in 20 jaar is opgelopen van nog geen 100 naar 2200?"

Waar veel medicijnen vroeger in Europa werden gemaakt, wordt 80% tegenwoordig in Azië gemaakt. Het gaat met name om medicijnen waarvan het patent al is verlopen. De prijzen zijn daar lager, maar de leveringszekerheid ook. Omdat Nederland altijd de laagste prijs wil, staan we achteraan de rij als medicijnen schaars zijn en andere landen wel meer betalen.

Volgens Birkenhäger, werkzaam voor het Erasmus MC, kan Nederland het probleem mogelijk oplossen door een voorbeeld te nemen aan Nieuw-Zeeland. "De inkoop en beschikbaarheid van geneesmiddelen worden in Nieuw-Zeeland centraal geregeld door een overheidsorgaan. Voor goed bevonden generieke medicijnen is er een aanbestedingsprocedure, die leidt tot aanzienlijke prijsreducties. Zo krijgt de farmaceut met het contract twee zekerheden: hij wordt alleenleverancier voor heel Nieuw-Zeeland én houdt dit recht gedurende drie jaar. Daardoor kan een farmaceutisch bedrijf beleid maken en ook tot een scherpe prijs komen. Dit in tegenstelling tot Nederland, waar met veel verschillende verzekeraars moet worden onderhandeld en waarbij de keuze van die verzekeraars voor een leverancier tot meermalen per jaar kan veranderen."

Bron: Tijdschrift voor Psychiatrie