Hoi hoi anoniem,

Na het lezen van je hart gelucht,reageer ik graag. Ik ben Deborah en heb 11 psychoses gehad. Voor mijn ziek worden was ik leerkracht (voortgezet) speciaal onderwijs. O.a. voor kinderen met ernstige kinderpsychiatrische beelden. Ik heb dus een beetje verstand van psychose en een beetje van ODD. Ik reageer niet op de situatie in het boek. Ik reageer algemeen.

Ik zie dit als hoogstwaarschijnlijk 2 totaal verschillende staten van zijn. In psychose is de bron van eventuele agressieve uitingen een (volledige) onthechting met de werkelijkheid. Bij ODD weet iemand de werkelijkheid zo te beïnvloeden dat de situatie die de persoon als wenselijk ziet ontstaat. Zelf vond ik deze leerlingen juist altijd ontzettend slim in het bespelen van de wereld, zij hebben vanuit de ODD prima door hoe de wereld eruit ziet en ze zorgen er wel voor dat ze grip daarop kriijgen. Uiteindelijk vind ik de link die je tussen beide legt wel interessant, want beide hebben te maken met veiligheid/hechting.

Er is nog een verschil anoniem. In je schrijven leg je uit dat je fysiek best mag ingrijpen, je omschrijft dat ruzie een goed gevoel geeft, adrenaline, focus, scherpte en een trots gevoel. Mooie vind ik van jou beschrijving, dat je zegt: taal dringt niet altijd tot je door. Daar zit een sleutel denk ik.
De leerlingen met ODD, daarvan moest ik de taal begrijpen die hun sturing gaf, waarmee ze de kick konden onderdrukken. In die taal moest ook spanning/uitdaging zitten en het gevoel dat er invloed wordt uitgeoefend op hun wereld. Een veiligheid dus niet in de wereld gaan zoeken, maar in zichzelf.
Vanuit wat psychose doet werken die dingen anders. Voornamelijk omdat wat psychose doet in het waarnemen van de wereld, voor iemand een impactvollere verandering in denken geeft. Dit is vanuit hun werkelijkheid en niet passend van de waarheden van de wereld op dat moment.

Ik denk dat met fysieke uitingen door het lint gaan een blijk van onwenselijk onvermogen is, ook al is het een onlading. Zo heb ik veel gevolgen gezien bij kinderen die in een thuissituatie zaten waarin af en toe geweld gebruikt werd. Het grootste probleem hierbij voor kinderen is als volwassene weet jij wat af en toe is, maar een kind registreerd dit als een altijd op de loer liggende onveiligheid. Het sturen van ODD is super moeilijk, maar wel te doen. Bij psychose is dat echt heel anders, ik kon altijd netjes ermee omgaan, maar dat is omdat ik iemand er helemaal aan kapot heb zien gaan. Als iemand in psychose geen toereikende medicatie in zijn lijf heeft, heeft dat enorme impact. We hebben niet voor niets iets als ontoerekeningsvatbaarheid. Wat ik daar ook van vind, dat heeft een reden.

Ik hoop dat je wat aan mijn delen hebt anoniem. Er is veel over te zeggen.
Hartelijke groet,
Deborah