Ik ben een dik, vet varken dat alleen nog maar aan eten kan denken en geen enkele vooruitgang boek. Zo, dat is er uit. Ik voel me waardeloos, veel te veel ruimte innemen en ben boos op mezelf. Snaaien, vreten en grote porties wegwerken kan ik als de beste, bewegen doe ik amper. Het is geen hogere wiskunde om te concluderen dat die verhouding niet in mijn voordeel is.

En toch ga ik maar door; ik kan het simpelweg niet stoppen. De nadruk op gezonde voeding doet me meer dan ooit smachten naar heel veel patat, beschuit met dikke boter en hagelslag mix, schuimpjes, chips en alles waar ik even blij van word. Zelfs 1,5 liter water per dag lukt nu niet altijd, terwijl ik dat de maanden ervoor prima weg kreeg.

Ook het wekelijkse sportmoment gaat met horten en stoten. Ik vind het elke keer weer spannend en ben bang het niet goed te doen. Ik probeer het wandelen weer in mijn planning te krijgen, maar ik zit liever in de tuin te snaaien en een boek te lezen. Morgen, morgen ga ik het anders doen. Geloof jij het nog?

Dit is de stand van zaken na bijna twee maanden Gecombineerde Leefstijlinterventie (GLI). Man, wat valt het me zwaar. Verschillende gevoelens vechten om voorrang en soms wil ik me gewoon verstoppen; onzichtbaar zijn en net doen alsof er niks aan de hand is. Maar ja, met die houding kom je natuurlijk niet ver, dus doe ik wat ik al die jaren in therapie heb geleerd: hulp vragen.

Ik heb zowel de sportinstructrice als mijn diëtiste in vertrouwen genomen. Ze willen er allebei voor me zijn. De sportinstructrice raadt me aan om naast het sporten met mijn GLI-groep een extra les Circuit training in de sportschool te gaan doen, ook in groepsverband. Misschien is de stap om wekelijks alleen te wandelen nu nog even te groot. Ik vind het doodeng, maar ga het wel proberen. De diëtiste op haar beurt wil me elke zes weken zien en als het nodig is, lassen we nog een paar extra sessies in. Die worden niet vergoed door de GLI, maar zo kan ze me wel goed blijven monitoren en kan ik mijn proces nauwkeurig met haar delen. Ook mag ik haar tussendoor mailen als het even te hoog oploopt.

Vandaag voel ik me een stuk beter. Mijn vechtlust is weer terug en ik overzie het allemaal weer. Verandering gaat met vallen en opstaan. Kleine stapjes, Anika, dan kom je er ook!

Anika Rooke