Het meisje en de eigenzinnige lift  

Het kleine meisje drukt op de knop van de lift
Ze is alleen en heel erg nieuwsgierig
`Op welke knopje zal ik drukken?
Waar gaat de lift dan heen?`
De wereld ligt aan haar voeten
Elke verdieping een beleving
Ruimte om te ademen, te ontdekken, te zien
Ping! De lift staat voor haar klaar
De deuren schuiven langzaam open, het meisje stapt in

`De kabels zijn sterk en brengen mij waar ik maar wil`,
denkt het meisje hardop

De deuren sluiten
Haar vinger beweegt langzaam naar een knop
Maar voordat zij kan kiezen, gebeurt het onverwachte
Ze zoemen al naar boven, het gaat razendsnel

De lift heeft vóór haar gekozen
Verdieping 14, net iets onder het dak
Het meisje laat zich meenemen en stapt uit
Het voelt fijn, het ruikt zoet, het prikkelt en er is zacht licht
Oneindige energie, alles onderzoeken, nieuwe dingen proberen
Ze vliegt van hot naar her en wordt niet moe
`Wat is het mooi!` Ze lacht en heeft oneindig plezier
Ze raakt in een niet te stoppen spiraal van leven
Doen, gaan, zijn, lopen, rennen, niet te stoppen
Dan opeens ping! Het is de lift..

De lift roept, het is tijd om te vertrekken
Het meisje zit nog steeds vol energie
In de lift komt het besef:
`Moet zij dit nu achter haar laten?`
Het gaat met een razend tempo naar beneden
De deuren gaan open als zij de kelderverdieping raken
Het meisje stapt uit, het is hier kil
Donker, vochtig en koud
Zij voelt verdriet, vermoeidheid en pijn
De energie verdwijnt zienderogen
Het heeft geen zin om hier te zijn

Het meisje huilt en knielt op de koude vloer
`Waarom moet ik hier zijn?`
Ik wil naar boven, daar waar de zon altijd schijnt

De deuren van de lift springen weer open
De lift brengt haar naar de top, maar dan volgt wéér die diepte
Het meisje vraagt aan de lift: `Waarom kan jij niet in het midden stil blijven staan?`
Niet te hoog, niet te laag maar op een stabiele plek
Daar waar verdriet en blijdschap
Vermoeidheid en energie
Kou en warmte
Vrienden van elkaar kunnen zijn?
De lift fluistert in haar oor: `Ik doe mijn best`
Het meisje zegt: `Dat weet ik, dat doe ik ook`
Samen zoeken ze een weg
Naar het stabiele midden
Ondanks alle onrust en al het gewiebel
Raakt het meisje ervan overtuigd:
`Waar ik mij ook bevind, ik kan dit aan`
De lift opent opnieuw haar deuren en zegt hoopvol:
`We zullen vast eens op stabiel blijven staan`