In december vertelde ik dat er bij mij een interventie had plaatsgevonden in verband met mijn slaapverslaving. Deze is ooit ontstaan toen ik niet kon dealen met het ziekteproces van mijn moeder en is na haar overlijden alleen maar erger geworden. In de afgelopen 20 jaar heb ik zoveel tijd weggeslapen, ook uit verveling of als ik niet lekker in mijn vel zat. Daarnaast begon ik mijn geluk in eten te zoeken en kwam daardoor jaarlijks fors wat kilos aan, ook omdat ik veel te weinig bewoog. Mijn familie vindt dat deze destructieve leefwijze mijn gezondheid op meerdere fronten aantast en dat er ik iets aan moet gaan doen. Inmiddels kan ik zeggen dat ze gelijk hebben. En nog belangrijker: ik ben overtuigd van de noodzaak. 

Mijn leven heeft lang in het teken gestaan van mijn borderline persoonlijkheidsstoornis en de traumas die ik opliep. Nu dat allemaal min of meer een plekje heeft gekregen, is het in mijn hoofd een stuk rustiger. Dat maakt ook dat ik nu meer oog heb voor wat er met mijn lichaam is gebeurd. Als ik in de spiegel kijk, word ik niet heel blij. Sterker nog: ik ben in mijn hele leven nog nooit zo zwaar geweest. Met een BMI van ruim 35 val ik in de categorie zware obesitas. Ik heb nu nog nergens last van, maar over een jaar of 10 kan ik zomaar diabetes ontwikkelen, hartproblemen krijgen of verschrikkelijk pijn in mijn knieën oplopen. En dat is nog maar het topje van de ijsberg...

Kortom, het is nu of nooit. Omdat ik me goed realiseer dat ik ondersteuning nodig heb bij het ontwikkelen van een nieuwe en gezondere mindset heb ik me aangemeld voor een Gecombineerde Leefstijlinterventie (GLI). Dat is een 2-jarig traject waarin de deelprogramma`s Voeding (diëtist), Bewegen (fysio-/oefentherapeut) en Gedragsbehoud (leefstijlcoach) centraal staan. Het is een combinatie van groepslessen en individuele begeleiding.

De intake heb ik inmiddels gehad. Deze bestond uit een gesprek en verschillende metingen. Vooral die metingen waren erg confronterend. Ik kon me nergens meer achter verschuilen en dat was misschien wel het laatste zetje dat ik nodig had: in maart of april 2025 start mijn traject.

Tot die tijd ga ik met een diëtiste aan de slag om wat voorwerk te verrichten: een gezonder eetpatroon creëren, meer gaan bewegen (lees: vaker wandelen en tennissen met mijn vader), niet meer emotie-eten en minderen met bepaalde producten, zoals boter, patat, hagelslag mix, bokkenpoten en sauzen in het algemeen. Qua leefstijl slaap ik tegenwoordig nauwelijks nog overdag, soms val ik even op de bank in slaap, maar mijn bed is nog steeds een no-go. En geloof me, dat is soms best een worsteling.

De interventie kwam op het juiste moment en ik schaam me er niet. Ik heb voor hetere vuren gestaan, dus ik ga dit traject met 200 procent toewijding aan!

Anika Rooke